ENGELLİ (!?)

İsimlendirmek yaptığımız en kolay şey belki de…

Hemen bir teşhis, afilli bir isim tamam her şey yolunda!

Peki ya ÇÖZÜM?

O da ne!?

Kimsenin umurunda değil, sadece “Engelli” dediğimiz ve her fırsatta engellediğimiz o güzel insanlar dışında!

Her gün neredeyse 3-4 saatim yürümekle geçer.

Bu alışkanlık bana hem kaldırımlarında yürüdüğüm şehrin sorunlarını inceleme fırsatı hem de insanların içinde bulunduğu durumları gözlemleme imkânı sunuyor.

En çok da insanları nasıl el birliğiyle “Engellediğimizi” görme fırsatı veriyor…

Mesela geçen günlerde Konuksever’deki evimden Dokuma’ya yürümek istedim. Malum yeni yapılan çevre yoluna yenice yapılan üstgeçitlerden geçtim ve maalesef yürüyemeyen insanlarımızı orada nasıl da “Engellediğimize” bir kere daha şahit oldum.

Belki dedim…

Belki daha tamamlanmamıştır üstgeçit, ben erken geçmişimdir.

Asansörü de mutlaka yapılacaktır…

Değilse koskoca mühendisler bunu düşünemeyecek kadar da ENGELLİ değildir herhalde!

Ne kadar çok haksızlık ettiğimi anladım birden…

Benim gördüğümü onlar da görmüşlerdir eminim…

Sonra, geçen gün yine çarşıda, kaldırımda yürüyorum…

Hoş gerçi dükkânların içinden fırlamış masa sandalyelerden yol bulabildiğimiz kadar…

Sonuçta kaldırımlar ne için yapılır ki!

Bir de her kaldırıma tartışmasız “RAMPA” yapılmalı ki yapılıyor çok şükür…

Ama o rampaların ne için olduğunu anlamakta güçlük çeken “Ehliyet Sahibi” insanlar olmasa…

Hemen hemen her rampa önüne bir “DÜŞÜNCE ENGELLİ” arabasını park etmiş.