Beş dakika tüm siyasi aidiyetinizi, görüş ve ideolojinizi bir tarafa bırakın…

Ve lütfen bu yazıyı empati yaparak okuyun…

Bir anne düşünün…

Kucağına o cennet kokulu yavrusunu ilk aldığında ciğerlerini doldurarak koklayan Anadolu Kadını…

Sonra heyecanla ilklerini bekleyen, dişini, saçını, ilk adımını bir mucize gibi gören muhteşem insan…

Her ağladığında yüreği ağzına gelen, Abdestsiz göğsünü vermeyen, hastalandığında sabahlara kadar başını bekleyen fedakâr kadın…

Yıllarca üzerine kol kanat gerip, her türlü kötülüğe karşı evladını esirgemeye çalışan, ayağı taşa değse yüreği parçalanan mübarek insan…

Sünnetinde “Erliğe İlk Adımını” atan yavrusu için mevlitler okutan, kurbanlar kestiren inanmış mümin…

Ve bir anne düşünün ki;

O kadar sevdiği canının yarısını, Vatanına, Milletine, Devletine “KURBAN OLSUN” diye ellerine kınalar yakarak askere, peygamber ocağına yollayan kadın…

Yıllarca bu güzel vatana binlerce evladını feda etmiş elleri öpülesi kadın…

Ve bir oğul düşünün…

Her ananın doğurduğu “ASKER” olmaz diye güle oynaya askere giden “MEHMETCİK”…

İnanın başka hiçbir millette yok böyle bir vatan aşkı ve böyle bir iman…

Hepimiz askerlik yaptık.

Hepimiz biliyoruz ki; on başının emri dahi sorgulanamaz…

Hepimiz biliyoruz ki; yaşadığımız hain darbe girişiminde, vatan için canını vermeye hazır Er, Erbaş, Yedek Subay ve hatta birçok subay ve astsubay, terör tehlikesi için, tatbikat var, toplumsal ayaklanma var, polise yardıma gidiyoruz gibi sorgulama gereği dahi duymayacağı emirlerle meydanlara getirilmişler…

Er yâda geç kandırıldıklarını anladıklarında, bilmeden çok sevdikleri vatanlarına, devletlerine karşı “İHTİLAL” yaptıklarını öğrendiklerinde silahlarını bırakıp teslim olan yiğitler…

Savaşta teslim olan düşmanına dahi “İslam’ın ve Türklüğünün” gereği şefkatli davranan “MEHMETCİK”…

İşte vatana kurban olsun diye gönderdiği kınalı kuzusundan iki gündür haber alamayan bir anne…

“Benim oğlum karıncayı dahi incitemez” diye kanayan yarasını dindirmeye çalışırken, diğer yandan paylaşılan resimlere bakarak yüreği parçalanan çileli kadın…

Ben ona abdestsiz süt vermedim!

Benim oğlum Şehit olur, benim Mehmet’im Gazi olur ama benim “MEHMETCİĞİM TERÖRİST OLMAZ!!!” diye feryat eden gözü yaşlı ana…

İnternette gördüğü yarı çıplak yere yatırılmış askerlerin olduğu bir fotoğrafa bakıp “acaba evladım da orada mı? Benim kınalı kuzum üşür, hasta olur” diye ağlayan, evladına kavuşabilmek için duayı dilinden düşürmeyen merhamet abidesi…

Ve işte o kadın…

Bin bir emekle yetiştirip, vatana kurman diye gönderdiği evladından haber alamıyor.

Ve ömrüm boyunca unutamayacağım o soruyu soruyor…

“MEHMEDİMDEN BİR HABER VARMI… NEFES ALIYOR MUYMUŞ?”

Tüm yetkililerden tek bir ricam var…

Kınalı kuzuların analarını daha fazla bekletmeyin ne olur…